zaprawiać się

См. также в других словарях:

• zaprawiać się – zaprawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać sprawności, wprawy w czymś; wprawiać się, wdrażać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaprawiać się do ciężkiej pracy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaprawić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zaprawiać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaprawić — dk VIa, zaprawićwię, zaprawićwisz, zaprawićpraw, zaprawićwił, zaprawićwiony zaprawiać ndk I, zaprawićam, zaprawićasz, zaprawićają, zaprawićaj, zaprawićał, zaprawićany 1. «dodać coś do czegoś, wymieszać coś z czymś dla nadania odpowiedniego… …   Słownik języka polskiego

• sycić — ndk VIa, sycićcę, sycićcisz, syć, sycićcił, sycićcony 1. «czynić sytym, karmić do syta; nasycać» Sycąca potrawa. ◊ książk. Sycić głód «zaspokajać głód» ◊ Sycić czymś wzrok, oczy, uszy «patrzeć na coś, słuchać czegoś do woli, do syta; napawać się… …   Słownik języka polskiego

• cementować — ndk IV, cementowaćtuję, cementowaćtujesz, cementowaćtuj, cementowaćował, cementowaćowany 1. «spajać, wiązać, zaprawiać, zalewać cementem» Cementować szpary w ścianach. przen. «łączyć, zespalać, jednoczyć; wzmacniać, umacniać» Cementować stosunki… …   Słownik języka polskiego

• ćwiczyć — ndk VIb, ćwiczyćczę, ćwiczyćczysz, ćwicz, ćwiczyćczył, ćwiczyćczony 1. «zaprawiać, sposobić do czegoś, doskonalić w czymś; wprawiać, kształcić» Ćwiczyć umysł, wolę. Ćwiczyć kogoś w sztuce wojennej. W czasie zabawy dzieci ćwiczyły sprawność… …   Słownik języka polskiego

• wdrażać — ndk I, wdrażaćam, wdrażaćasz, wdrażaćają, wdrażaćaj, wdrażaćał, wdrażaćany wdrożyć dk VIb, wdrażaćżę, wdrażaćżysz, wdroż a. wdróż, wdrażaćżył, wdrażaćżony 1. «ćwiczeniem wyrabiać w kimś jakąś umiejętność, sprawność, zaprawiać kogoś do czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• alkoholizować — ndk IV, alkoholizowaćzuję, alkoholizowaćzujesz, alkoholizowaćzuj, alkoholizowaćował, alkoholizowaćowany 1. «nasycać, zaprawiać coś alkoholem» Czekoladki alkoholizowane. ∆ Alkoholizować wino «dodawać spirytus do wina w celu podniesienia jego mocy… …   Słownik języka polskiego

• samodzielność — ż V, DCMs. samodzielnośćści, blm rzecz. od samodzielny a) w zn. 1: Samodzielność życiowa. Uczyć się samodzielności. Wyrabiać w kimś samodzielność. Zaprawiać do samodzielności. Wykazać samodzielność w działaniu. b) w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

• ziarno — n III, Ms. ziarnonie; lm D. ziaren a. ziarn 1. «jednonasienny, niepękający owoc traw dzikich i uprawianych (np. zbóż); w lp także w znaczeniu zbiorowym» Czyste, doborowe, dorodne, dojrzałe, plenne, suche ziarno. Ziarno siewne, kwalifikowane,… …   Słownik języka polskiego

• masło — n III, Ms. maśle, blm «produkt spożywczy zawierający około 85% tłuszczu, otrzymywany przez ubijanie (albo mieszanie) i ochładzanie śmietany (słodkiej lub kwaśnej) zebranej z mleka krowiego» Masło śmietankowe, deserowe, dietetyczne, wiejskie.… …   Słownik języka polskiego